ارز دیجیتال چیست و چه چیز هایی را باید پیش از استفاده از آن دانست؟ – فناوران امید

ارز دیجیتال یک روش پرداخت است که فقط به فرم الکترونیکی وجود دارد، قابل لمس نیست و وجود فیزیکی ندارد. ارز دیجیتال می تواند بین عناوین و افراد به کمک فناوری هایی مانند کامپیوترها، تلفن های هوشمند و اینترنت منتقل شود. اگر چه این نوع ارز هم شباهت بسیاری به ارز فیزیکی دارد ولی پول دیجیتال انتقال های بدون مرز و البته بسیار سریع را برای افراد امکان پذیر می کند. از ارز دیجیتال می توان در خرید کالا و خدمات استفاده کرد ولی امکان محدود کردن استفاده از آن به مکان های خاص نیز وجود دارد. مثلا ارز پول دیجیتالی که فقط در یک شبکه بازی های رایانه ای قابل استفاده باشد و…

ارز دیجیتال به نام های دیگری هم از جمله پول دیجیتال، پول مجازی نیز شناخته می شود و معادل انگلیسی آن Digital Currency است.

اولین ارز رمزگذاری شده ای که به طور گسترده مورد استقبال قرار گرفت، بیت کوین بوده است که وابسته به بلاک چین است که در برابر خرابی های نقطه ای مقاوم است و مطمئن می شود تا رکورد ها دستکاری نشوند.

در سال 1983 دانشمند کامپیوتر آمریکایی به نام David Chaum برای اولین بار ایده ارز دیجیتال را در تحقیقات خود ارائه کرد.

کمی بیشتر درباره ارز دیجیتال و زیر شاخه های آن

ارز دیجیتال در حال حاضر تعداد کاربران محدودی دارد و چارچوب های قانونی استفاده از آن مانند چگونگی اعمال مالیات هنور در حال تکمیل شدن است. زیرساختی که قرار است از ارز دیجیتال به عنوان یک روش رایج برای انجام پرداخت پشتیبانی کند هنور در حال گسترش و احداث است.

ارز های رمزگذاری شده (Cryptocurrencies) و ارزی های مجازی زیر مجموعه و دسته هایی از ارز دیجیتال هستند. از آنجایی که پرداخت ها به صورت مستقیم بین پرداخت کننده و دریافت کننده صورت می گیرد، در استفاده از ارز دیجیتال هزینه های مربوط به واسطه گری و طی مراحل نقل و انتقال مالی از بین می رود؛ همان هزینه هایی که در نقل و انتقالات مالی بین بانکی شاهد آن هستیم.

در این روش همچنین نقل و انتقالات مالی بسیار ساده تر و با شفافیت بیشتر صورت می گیرد.

استفاده از ارز های دیجیتال ویژگی های بسیاری از جمله امکان انجام به موقع و کم هزینه پرداخت، به همراه دارد.

ویژگی های استفاده از ارز دیجیتال

عدم امکان تقلب

ارز های رمزگذاری شده دست مردم دیجیتال هستند و نمی توان آن ها را جعل کرد یا مثلا مانند استفاده از کردیت کارت ها امکان بازگشت دادن وجه پرداخت شده توسط پرداخت کننده وجود دارد، در استفاده از ارز های دیجیتالی چنین کاری ممکن نیست.

انجام سریع نقل و انتقالات

خرید اغلام فیزیکی واسطه هایی را به همراه دارد. مثلا تاخیر در انجام و هزینه های مربوط به پرداخت به اشخاص. با استفاده از ارز های دیجیتال این واسطه ها حذف می شوند و به همین ترتیب هم هزینه هایی که شخص انجام دهنده تراکنش می بایست برای آن ها پرداخت می کرد نیز از بین می رود.

هزینه های کم تر برای انجام تراکنش

معمولا در استفاده از ارز های دیجیتال هزینه ای برای انجام تراکنش از شما دریافت نمی شود چرا که ماینر ها یا استخراج کنندگان توسط شبکه پاداش خود را دریافت می کنند. اگر چه در استفاده از ارز دیجیتالی مانند بیت کوین هزینه ای برای انجام تراکنش دریافت نمی شود ولی بسیار معتقد هستند که در نهایت کاربرانی که از بیت کوین استفاده می کنند در نهایت می بایست از اشخاص و سرویس های سومی مانند Coinbase برای ساخت و نگهداری از کیفت پول بیت کوین استفاده کنند که شامل هزینه برای آن ها می شود. سرویس هایی مانند Coinbase کاری را انجام می دهند که PayPal برای پول های شما و کردیت کارت شما انجام می دهد؛ یعنی ارائه سیستم تبدیل ارز آنلاین برای بیت کوین که این خدمات شامل هزینه برای شما می شوند.

عدم امکان سرقت هویت

زمانی که شما مشخصات کارت اعتباری خود را به یک پذیرنده می دهید، در واقع به آن پذیرنده دسترسی مستقیمی به کارت اعتباری خود و سرمایه خود می دهید. کردیت کارت ها بر پایه ساز و کار “کشیدن” کار می کنند به این معنا که یک فروشگاه پرداختی را انجام می دهد و مقدار مورد نیازش برای انجام تراکنش را از حساب شما می کشد. ارز رمزگذاری شده از ساز و کار “فرستادن” استفاده می کند که این امکان را به صاحب حساب می دهد تا دقیقا همان میزان که می خواهد برای شخص پذیرنده پول بفرستد بدون این که نیاز باشد اطلاعات دیگری به او بدهد.

دسترسی به همه

تقریبا در حدود 2.2 میلیارد فرد وجود دارد که به اینترنت یا تلفن های موبایل دسترسی دارند که در حال حاضر به صرافی های سنتی برای تبدیل ارز دسترسی ندارند؛ این افراد نمونه هایی هستند که به شدت به بازار ارز دیجیتال نیازمند خواهند بود.

سیستم M-PESA کنیا، یک سیستم انتقال پول بر پایه تلفن همراه است و سیستم مدیریت مالی به تازگی یک دستگاه بیت کوین را منتشر کرد که حالا یک سوم مردمان کنیا یک کیف پول بیت کوین دارند!

نامتمرکز بودن

کامپیوتر های شبکه جهانی از فناوری بلاک چین استفاده می کنند تا به صورت اشتراکی به مدیریت پایگاه داده ای از رکورد های مربوط به تراکنش های بیت کوین دست پیدا کنند. همین یعنی نامتمرکز بودن، بیت کوین که یک ارز دیجیتال است توسط شبکه اش مدیریت می شود و هیچ تایید کننده مرکزی در راس وجود ندارد تا تایید کند که شما تراکنشی انجام داده اید یا خیر.

نامتمرکز بودن یعنی این که شبکه بر پایه ارتباط یک کاربر با یک کاربر دیگر است (نقطه به نقطه).

شناخته شده در سطح جهانی

از آنجایی که ارز های رمزگذاری شده تحت تاثیر نرخ تبدیل، نرخ های سود و هزینه های مربوط به تراکنش ها یا هر هزینه هایی که وابسته به کشور باید پرداخت شود، قرار نمی گیرد، در این صورت می تواند به صورت جهانی مورد استفاده قرار گیرد. همین موضوع می تواند باعث صرفه جویی در وقت و هزینه در انتقال پول بین کشور های مختلف شود. ارز های رمزگذاری شده در سطح جهانی کار می کنند  و همین موضوع انجام تراکنش ها را ساده می کند.

عدم امکان تصرف آن

PayPal را که یک سیستم پرداخت جهانی است را در نظر بگیرید. اگر این کمپانی بنا به دلایلی تشخیص دهد که حساب بانکی شما مورد سو استفاده قرار گرفته است، این قدرت را دارد که بدون اطلاع به شما آن را مسدود کند و دارایی های شما را نیز از دسترس خارج کند.

در چنین شرایطی این شما هستید که باید به دنبال این جریان باشید و پیگیری کنید تا بتوانید در نهایت به دارایی هایی که دسترسی پیدا کنید.

در استفاده از ارز های رمزگذاری شده شما یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی دارید که آدرس ارز رمز گذاری شده شماست. هیچ کس نمی تواند دارایی شما را از دسترس شما خارج کند مگر این که خودتان آن را از دست بدهید یا کیف پول تحت وب شما آن را از دست بدهد.

به هر حال ارز های دیجیتال هنوز راه درازی را پیش رو دارند تا بتوانند جایگاه محکم و گسترده ای پیدا کنند و جایگزین کارت های اعتباری و ارز های سنتی کشور ها شوند.

واقعیت این است که بسیاری از مردم هنوز درباره ارز های دیجیتال بی اطلاع هستند. کاربران باید آموزش ببینند و تا بتوانند از ارز های دیجیتال در زندگی خود استفاده کنند. همچنین کسب و کار های مختلف هم می بایست روند استفاده از ارز های دیجیتال را برای مشتریان خود ساده تر کنند.

معایب استفاده از ارز دیجیتال

سردرگمی در استفاده از آن

در سال 2014 یک صرافی بیت کوین به نام Mt. Gox ورشکسته شد و در حدود نیم میلیارد دلار بیت کوین را با خود برد. مشتریان به چشم خود دیدند که بخش بزرگی از درآمد آن ها یک شبه ناپدید شد و تا به امروز راز افت آن هنوز مشخص نشده است. در چنین حالتی دخالت پلیس غیر قابل اجتناب شد و Mark Karpeles مدیر عامل این صرافی مدتی را در زندان سپری کرد اگر چه بعد از مدتی آزاد شد.

موقعیت هایی مانند این کم پیش نیامده اند و برخی از صرافی ها نیز مورد حملات هک و نفوذ قرار گرفته اند و از چنین اتفاقی ضرر هایی را متحمل شده اند.

بیت کوین و ارز های مجازی پول واقعی نیستند و مانند بانک های سنتی هیچ مرجعی برای بیمه کردن سرمایه شما در این زمینه وجود ندارد؛ بنابراین بازگرداندن پول به سرقت رفته کار بسیار سخت و در بسیاری از مواقع غیر ممکن است.

ارزی نه چندان ناشناس

بسیاری می گویند که بیت کوین ارزی است که در استفاده از آن ناشناس می مانید. مشکل این جاست که بیت کوین به اندازه ای که گفته می شود واقعا ناشناس نیست. درست است که در فناوری بلاک چین رکورد های مربوط به تراکنش های شما بدون نامی از شماست این به آن معنا نیست که نمی توان رد ترامنش ها را به سمت شما دنبال کرد.

خبر خوب این است که تاز زمانی که قوانین را زیر پا نگذارید مشکلی پیش نمی آید.

در سال 2015 شخصی به نام Ross Ulbricht برای راه اندازی بازار سیاه آنلاینی به نام Silk Road حکم حبس ابد گرفت.

مشتریان در این بازار سیاه می توانستند هر نوع کالای غیر قانونی از مواد مخدر گرفته تا سلاح گرم و سرد را از طریق ارز هایی مانند بیت کوین خرید و فروش کنند.

در سال 2013 شخص راه انداز این بازار سیاه که برای مدت ها مورد پیگیری قرار گرفته بود توسط FBI دستگیر شد.

ممکن است موقتی باشد

یکی از ایراداتی که برخی به ارز های دیجیتالی مانند بیت کوین وارد می کنند این است که این ارز می تواند فقط برای یک دوره باقی بماند و احتمالا پس از گذشت مدتی کم کم از میان می رود و در این ماین افرادی که روی این ارز سرمایه گذاری کرده اند دچار مشکلات می شوند.

البته باید این موضوع را هم در نظر بگیریم که در حال حاضر بسیاری از کمپانی ها این امکان را می دهند تا شما از طریق بیت کوین بتوانید هزینه های خود را پرداخت کنید و حتی برخی دیگر امکان خرید کالا از این طریق را می دهند.

در استفاده از ارز دیجیتال چه ریسک هایی وجود دارد؟

در حال حاضر ارز های دیجیتال توسط بانک ها پذیرفته نمی شوند و در نتیجه این نوع از ارز توسط افراد و سازمان ها هم مورد استقبال قرار نمی گیرد. همچنین ریسک هایی در استفاده از ارز دیجیتال مانند امنیت، نوسان قیمت ارز دیجیتال و شناسایی ذینفع پرداخت، وجود دارد. در بخش هایی خاصی نیز دلیل استفاده نکردن از ارز دیجیتال عدم امکان شناسایی شخص پرداخت کننده است که در این صورت نمی توان سرویس دهی را بر اساس پرداخت شخصی ناشناس انجام داد.